تبادل
لینک هوشمند
فریون ها یا موادی که از آنها تحت عنوان کلروفلوروکربن ها (CFC) یاد می شود جزو گروه بزرگی از ترکیبات شیمیائی هستند که در آنها یک مولکول متان و یا اتان به دو یا چند اتم کلر و فلور اتصال دارند.
فریون ها در لایه تروپوسفر جو کره زمین بسیار پایدار بوده و به راحتی شکسته نمی شوند. با حرکت به سمت لایه های فوقانی جو در لایه استراتوسفر تحت تاثیر اشعه ماوراء بنفش خورشیدی شکسته شده و بدین ترتیب اتم های آزاد کلر در جو رها می شوند.
این اتم ها که در حالت بسیار فعالی از لحاظ شیمیائی قرار دارند با جذب یکی از سه اتم اکسیژن مولکول اوزن موجب شکسته شدن اوزن شده و تکرار این پدیده در حجم زیاد در نهایت به تخریب و کاهش ضخامت لایه اوزن منجر می شود.
فریون ها بسته به تعداد و نوع چیدمان اتم های کلر و فلور در آنها به اشکال مختلفی وجود دارند که از جمله متداولترین آنها فریون های 12، 11، 113، 114 و 115 هستند. این فریون ها بعنوان ترکیبات سرد کننده در یخچال ها و سیستم های سرمایشی و یا بعنوان عامل پف دهنده در فرآیند تولید اسفنج بکار برده می شوند. فریون ها همچنین در تولید افشانه های تنفسی به عنوان عامل افشاننده و در برخی از صنایع به عنوان حلال جهت پاک کردن سطوح و قطعات مورد استفاده گسترده قرار می گیرد.
هر کدام از این فریون ها دارای درجه مشخصی از قدرت تخریب کنندگی لایه اوزن یا (ODP) هستند. بعنوان مثال فریون های یاد شده به ترتیب دارای قدرت تخریب کنندگی معادل 1، 1، 8/0 ، 1 و 6/0 هستند.
بررسی روند مصرف فریون ها در کشور های جهان نشانگر کاهش قابل توجه این مواد در طول سال های اخیر است . اجرای برنامه های پروتکل مونترال در کشور در طول یک دهه گذشته عامل اصلی در کاهش مصرف این مواد بوده است.به طوریکه انتظار می رود با اجرای موثر برنامه های پیش بینی شده مصرف فریون ها تا پایان سال 2009 میلادی به صفر برسد.
همچنین گاز فریون آسیب بسیار بسیار شدیدی به لایه اوزن میرساند
نظرات شما عزیزان:
